Roland is al sinds 2009 betrokken bij het Odensehuis, toen zijn vrouw in 2008 gediagnosticeerd was met dementie kwam hij eerst terecht bij het Alzheimer Café. Daar kwam hij in aanraking met het Odensehuis. Hij vond steun bij lotgenoten en kreeg een nieuwe blik op zijn situatie, hij vond zijn eigen situatie minder vreemd en het werd voor hem normaler. Roland vertelt dat wanneer hij de eerste keer in het Odensehuis kwam hij nooit meer weg wilde en dat dit iets is wat hij vaker ziet, ‘het is geen tehuis maar het biedt wel een thuis’. Tijdens deze periode werd Roland geholpen door zijn vrienden en familie met zijn vrouw, ook zijn lotgenoten bij het Odensehuis konden hem ondersteunen. Helaas ging het in 2019 met de vrouw van Roland snel achteruit, zij werd ziek en is overleden. Roland is wel nog steeds vrijwilliger bij het Odensehuis en ondersteunt onder andere het Technologie Spreekuur.

Mijn naam is Kees. Ik ben hier terecht gekomen op advies van het Alzheimercentrum.Mij werd verteld dat het Odensehuis een open community is met veel activiteiten.Ik heb niet in een keer gezegd oké ik ga, maar nadat hij mij voor de derde keer vroeg, ben ik direct gaan kijken.Mijn ervaringen in het Odensehuis zijn openheid, jezelf zijn, en mee denken bij het ontwikkelen van nieuwe activiteiten.Ik ben leraar geweest in het praktijk onderwijs.Ik help nu stagiaires in het Odensehuis met hun opdrachten.Omdat ik gemotiveerde jongeren help besef ik weer hoe leuk het is om les te geven.Ik merk wel dat mijn gezondheid achteruit gaat.Ik wil alles doen wat ik kan, zo veel mogelijk doen wat ik gewend ben, en aanpassingen bedenken voor wat je niet meer kan.Daarom heb ik een agenda met kleurtjes want ik vergeet soms dingen:Groen: weinig energieGeel: wat meer energieOranje: normale energieRood: veel energieEn na afloop van elke afspraak moet ik kijken of ik het goed heb ingeschat.

Mijn naam is Annemarie. Ik las in de krant dat het Odensehuis een wandel begeleider zocht. Ik wist niet wat een Odensehuis is. Ik heb mij meteen aangemeld, want ik ben zelf op leeftijd en ik wil gezond en actief blijven, en het lijkt me leuk om met meer mensen te wandelen Hoe je meer met  met  hun wandelt hoe je hun meer leert kennen en hun verhalen weet. Na de corona kwamen meer mensen die stevig kunnen wandelen. Ik kom inmiddels 8 jaar in het Odensehuis. Ik vind het fijn om mensen met Alzheimer te begeleiden. Ik voelde me heel prettig, een meteen was het leuk.  Ik doe  meer vrijwilligerswerk, ik geef  gastlessen over vrede, op basis van mijn jeugd in Indonesië. Ik geef ook teken- en schilder lessen. Ook geef ik les aan buitenlandse vrouwen. Hierdoor kunnen ze meer zelfstandig in het leven staan.

Rita van Slooten
Mijn naam is Rita. Ik ben hier terecht gekomen op advies van van mijn huisarts. Ik ben geen patiënt bij het Odensehuis, ik werd wel in 2017 verteld dat ik dementie heb, daarom ben ik ook bij het Odensehuis gekomen, maar na 3 jaren blijkt het dat er een foutje was gemaakt en dat ik geen dementie heb. Toen ik bij het Odensehuis kwam voelde het prettig, het voelde als een warm bad Odensehuis. Nu help ik als vrijwilliger mensen bij hoe het is om dementie te hebben.